IV

Με παραδίδει η κοινοκτημοσύνη του τίποτε
σ' ένα τριγμό οδόντων.
Η λάμψη του ήλιου πεπερασμένα ερμηνεύει
τη φωνή μου
κατά το μενεξελί σούρουπο, και το κορίτσι
αγγίζει τις λέξεις μου με τη γλώσσα.
Άλλοτε κοτσύφια ραμφίζουν
το κρανίο μου
κι ' άλλοτε κοράκια σπαράζουν
το σάρκινο ράκος μου.